Naar gelijkwaardigheid
van het vrouwelijke en het mannelijke

Enige achtergrond

Op lange termijn

We evolueren naar een gelijkwaardigheid van vrouw en man. Een flinke stap verder is de gelijkwaardigheid van het vrouwelijke, ook wel het vrouwelijke principe genaamd, en het mannelijke (het mannelijke principe). Of in Oosterse bewoording: gelijkwaardigheid tussen yang en yin.

Gelijkwaardigheid is uiteraard geen gelijkheid, gelijk-waarde-igheid heeft met waarde en waardering te maken. Waardering heeft dan weer met niveau van bewustzijn te maken; wie weinig bewust is heeft ook weinig waardering.

Gelijkwaardigheid van het vrouwelijke en het mannelijke? Daar zijn we nog een flink stuk van af, maar we gaan er wel naar toe. In de komende jaren zal gelijkwaardigheid zeker nog niet bereikt zijn, dit kan nog decennia, of zelfs enkele eeuwen duren (1). Wat momenteel wel aan de orde is, is een belangrijke ommezwaai in dit verband.

Bewustzijnsniveau's

Gelijkwaardigheid gaat ook samen met de graad van bewustzijn.

Zie "bewustzijn - bewustzijnniveaus" *

Gelijkwaardigheid hoort - in de indeling "1. polariteit, 2. dualiteit, 3. complementariteit" tot complementariteit, een hoge graad van bewustzijn.

Naar een nieuw samenlevingsmodel

Overschakelen naar gelijkwaardigheid van het vrouwelijke en het mannelijke is een enorme stap, zelfs een heuse sprong. In feite betekent het dat onze samenleving grondig omgepoold wordt.

Gelijkwaardigheid van het vrouwelijke en het mannelijke vereist o.a. het einde van de mannelijke dominantie, respect voor al wat leeft, en nog zoveel meer. We hebben te maken met een consistent (samenhangend) geheel.
Meer hierover in "Het Westerse model" *.

Omtrent gelijkwaardigheid, een lijstje

Hieronder komen een beperkt aantal zaken kort aan bod.

Stuk voor stuk zaken waar je een gans hoofdstuk of een gans boek over kan schrijven.

Gelijkwaardigheid van de vrouw en de man

Dit is wat we momenteel het best kennen. Hier hoort onder andere "gelijk loon voor gelijk werk" in thuis. Dit is voor een flink stuk gerealiseerd. Hierbij gaat het nog vrij strikt over de vrouw en de man, en niet zozeer over het vrouwelijke en het mannelijke.

Gelijkwaardigheid van vrouwelijke en mannelijke sectoren

Waarom worden de zogenaamd "zachte sectoren", waaronder "de witte sector" (voornamelijk verzorging en verpleging), lager, of zelfs veel lager, gewaardeerd worden dan de zogenaamd "harde sectoren", zoals het metaal en de bouw? Waarom? Omdat het vrouwelijke ondergewaardeerd wordt ten opzichte van het mannelijke.

Het rechtlijnige en het cyclische

Het mannelijke denkt rechtlijnig, het vrouwelijke leeft veeleer vanuit het geheel (holistisch *). Het zware overwicht van het mannelijke brengt de mens uit balans.
De mens heeft nochtans twee hersenhelften:

de linker hersenhelft is rationeel, logisch en mannelijk,
de rechter hersenhelft is holistisch, intuïtief en vrouwelijk georiënteerd (2)

Het zwaar onderwaarderen van het vrouwelijke heeft tot gevolg dat er één hersenhelft is die we voor een flink deel onbenut laten. Ik heb het ooit zo verwoord:

Halve mens,
wordt heel. *

Het mannelijke, rechtlijnige denken is momenteel behoorlijk extreem en zit daardoor op een grens. Het heeft zelfs de wereld tot op de grens van de afgrond gebracht.

Waarom dit zware onevenwicht (tussen het vrouwelijke en het mannelijke)? Dit is historisch zo gegroeid (3). Belangrijk hierbij is consistentie (4), de ene keuze roept de andere op, en aldus komen we in een een vicieuze cirkel terecht, in dit geval een spiraal die het mannelijke blijft versterken. Bijft versterken, dit tot aan de grens van de afgrond.

Het rechtlijnige

Het rechtlijnige is op zich niet verkeerd, maar het moet wel in een zeker evenwicht zijn, in evenwicht met zijn vrouwelijke "tegenhanger", het cyclische.
Van dit evenwicht zijn we afgedwaald. Vooral de voorbije decennia werd het vrij extreem.

Meer, meer, meer, ...

Ik heb het ooit - behoorlijk cynisch - als volgt verwoord:

Meer, meer, meer.
Altijd maar meer.
Op het meer van overconsumptie
drijven vele lijken.

Aan de basis ligt het rechtlijnige denken.

Een voorbeeld. Iedereen kent de uitspraak "sport is goed (voor lichaam en geest)". Dit trekken we dan rechtlijnig door en we aanbidden de hoogste vorm van sport, met name topsport. Kim Clijsters (en andere topsporters) weten al lang dat topsport ronduit slechts is voor het lichaam ... (5)

Je kunt niet steeds maar meer. Steeds meer, dit is een fundamentele eigenschap van het ego. Zo zit echter noch de mens, noch de aarde in elkaar, en dit opdat de aarde - en alles wat materieel is - op zich eindig is. Steeds meer heeft iets van oneindig. Je kunt oneindig niet inpassen in eindig. Of wat filosofischer:

De Westerse wereld, is er één van rechte wegen,
en dit op een ronde aardbol!
(grafisch voorgesteld: *)

Kanker, extreme rechtlijnigheid

Een extreme vorm van rechtlijnigheid is kanker. Kankercellen hebben maar één doel: groeien, dit ten koste van alles. Van al het overige trekken ze zich niets aan. Kankercellen parasiteren op hun omgeving, een omgeving die daardoor zwaar aangetast wordt, en die - bij niet tijdig ingrijpen - vernietigd wordt.
Dit extreem rechtlijnige, mannelijke gedrag zit vrij diep in onze samenleving ingebed.

"Economie"

Wat wij vandaag - volkomen ten onrechte - economie noemen (6), noem ik rotzooi. Een andere benaming die ik soms wel eens gebruik is "kankereconomie". Onze "economie" heeft slechts één doel, met name winst maken. En hoe maakt ze deze winst? In de structuur van onze huidige economie is het systeem ingebakken, met name groeien. Groeien, en dit ten koste van om het even wat. Hierin zit het kankeraspect, vandaar de naam "kankereconomie".

Ten koste van de natuur (denk aan het kappen van het regenwoud), van de werknemers (denk aan de extreem lage lonen die in de derde-wereld-landen betaald worden), ten koste van de mens in het algemeen (denk ondermeer aan de reclame die erin gestampt wordt), en zo meer.

Eén doel: winst maken, en daar dan recht (rechtlijnig) op af gaan.
Zo kan het niet verder. Het wordt buigen of barsten, of beter gezegd, voor de meesten buigen, voor de hardleersen barsten, een trend die duidelijk bezig is. "Economie" wordt terug economie (wat we meestal duurzame ontwikkeling noemen).

Recessie

Aan de basis van de natuur ligt de golfbeweging, ups en downs, vermeerdering en vermindering, en zo meer. Wij Westerlingen zijn zo dwaas * geweest om een economie te ontwerpen dat deze natuurwet aan zijn laars lapt. Meer, meer, meer. Tot het botst, botst tegen zijn eigen grenzen. Bij economie noemen we deze botsing "recessie".

Vermeerdering en vermindering, economische groei en recessie zijn volkomen normale gebeurtenissen. Alleen deugt het economsich systeem niet, omdat het systeem zo ontworpen is dat het moét groeien (en bijgevolg ook moet botsten).

Duurzame ontwikkeling

Het kan ook anders. We hebben - om verwarring te vermijden - échte economie een andere naam gegeven, met name duurzame ontwikkeling *.
De huidige "economie" zit op een doodlopend spoor. Het kan anders, zelfs grondig anders. Een voorbeeld: een spin weeft draden die sterker zijn dan staaldraad (staaldraad van dezelfde dikte uiteraard). De spin heeft geen hoogovens nodig (geen enorme energieopwekking en transport), ze heeft geen kapitaal nodig (geen bankcrisis), er is geen vervuilend proces. En het resultaat? Beter dan waartoe de mens in staat is. De mens kan nog leren aan de natuur, onder andere aan de spin. (7)

Het cyclische

Tegenover "het rechtlijnige" staat "het cyclische". Tegenover? Het rechtlijnige kan extreem zijn, en was dit ook. Het cyclische kan dit ook. Beter dan tegenover is dat beiden hand in hand gaan.

Recyclage

Recyclage begint echt wel ingeburgerd te geraken. Het was een moeilijk begin, dit opdat we met het cyclische leven niet vertrouwd waren.

Reïncarnatie

Reïncarnatie * is uiteraard ook een cyclisch gebeuren.

Tijdens de eerste eeuwen van het Christendom was er reïncarnatie. Reïncarnatie pastte echter niet in het Romeinse denken van de Rooms-Katholieke kerk, en werd dan ook afgeschaft (8).
Binnen het Gnostische en het Esoterische Christendom is reïncarnatie blijven bestaan.

Veel minder angst voor de dood

In het Westerse rechtlijnige denken hoort reïncarnatie niet thuis. Ook de dood hoort er niet in thuis, maar je kunt nu eenmaal niet doen alsof de dood niet bestaat. De Westerse wereld weet dan ook helemaal geen blijf met de dood. De voorbije decennia is het vrij extreem rechtlijnige denken nog toegenomen, en is de angst voor de dood dan ook toegenomen.
Persoonlijk lijkt het me heel moeilijk om geen angst te hebben voor de dood in een levensvisie die rechtlijnig mannelijk is, en waar je bovendien "de klus in één leven moet klaren".
We weten allemaal dat de (fysieke) aarde rond is. Er bestaat een psychisch equivalent, wat we "de psychische aarde" kunnen noemen. Deze is echter nog altijd plat, eenvoudig voorgesteld: je stap er op, gaat een eind, en valt er terug af, dood. Wanneer gaan we eens leren dat de aarde écht rond is? (9) De aarde écht rond: fysiek hebben we dit reeds geleerd, psychisch betekent dit dat de processen - waaronder het levensproces op zich - cyclisch zijn. Hierin hoort uiteraard reïncarnatie thuis.

Een extraatje: de dood roep angst op. Angst versterkt het ego (10). Het ego versterkt rechtlijnigheid. Rechtlijnigheid versterkt angst voor de dood. Aldus komen we in een vicieuze cirkel terecht. Het enige wat echt helpt is uit de spiraal van mannelijk extremisme stappen.

Het Westerse denken

Natuur

Het is de Westerse mens naar het hoofd gestegen, naar zijn denken. Daardoor dacht hij, altijd dat denken, van profijt te halen uit de natuur. Hij beschouwde de natuur als privé-bezit. In werkelijkheid heeft hij een erorme ramp veroorzaakt, en de planeet op de rand van de afgrond gebracht.
De mens ontvreemde van de natuur, van zijn omgeving, van zijn medemens, en - niet op zijn minst - van zichzelf. Wij werden vreemden, zelfs vreemden van ons zelf.

Jezus heeft gezegd: ... Maar het Rijk, het is het binnenste en het is het buitenste van u. Wanneer gij uzelf zult kennen dan zult gij gekend zijn en zult gij weten dat gijzelf de zonen van de levende Vader zijt. Maar indien gij uzelf niet kent, dan zijt gij in armoede en gijzelf zijt armoede.
(Evangelie van Thomas*, uit logion 3)

De mens was niet alleen de band met de natuur kwijt, heel veel banden verzwakten. Zijn denken - wat mannelijk, rechtlijnig is - bracht hem in de war, en hij verloor het contact met zijn omgeving (een vrouwelijke eigenschap).
Uiteindelijk werd hij er materieel wat rijker door, maar innerlijk ging hij erop achteruit en werd het ellende troef. Het werd uiterlijke rijkdom, innerlijke armoede. Momenteel - met de crisis - staat zelfs de uiterlijke rijkdom op de helling.

Het denken dacht intelligent te zijn door alle banden door te knippen, maar besefte niet hoe dwaas * het wel was.
Vroeg of laat moeten we de banden herstellen, en vooral de band met ons zelf. Wanneer we dit doen, vinden we ons zelf terug, de grootste schat die er is.

Jezus heeft gezegd: Het Rijk van de Vader is vergelijkbaar met een koopman die een vracht goed had op het ogenblik dat hij een parel vond. Die koopman was wijs, hij verkocht de vracht en kocht de unieke parel. Gij ook, zoekt voor uzelf de schat die niet vergaat die daar ligt waar de mot niet komt om te eten en waar de worm niets vernielt.
(Evangelie van Thomas*, uit logion 76)

Tandemwisseling

De Westerse mens is nog een stap verder gegaan, hij domineerde niet alleen de planten en de dieren, hij domineerde ook zijn medemensen, dit via kolonisatie. Mag dit? Hij bedacht - altijd dat denken - een motivatie, met name: missionering. Ik noem het de tandem kolonisatie-missionering.
Vandaag is kolonisatie vervangen door neo-kolonisatie, dit vooral via multinationals. Er is een nieuwe tandem ontstaan, met name wereldeconomie-wereldhandel. De ondergrond, met name het denken gekoppeld aan egoïsme, blijft dezelfde, bijgevolg is het resultaat al even rampzalig.
Op zich is er met wereldeconomie en met wereldhandel niets mis, maar dan moeten beide wel ten dienste van de mens en de mensheid staan.

Historische achtergrond

In de vierde eeuw werd er zware strijd gevoerd tussen wat ik zou noemen "de innerlijke mens" (esoterie) en "de uiterlijke mens" (exoterie). "De uiterlijke mens" heeft het gehaald. Het mannelijke heeft het gehaald op de samenwerking tussen het vrouwelijke en het mannelijke.
Daar is er diepe ontworteling gestart. Eén voorbeeld: de Westeuropese mens werd ontvreemd van zijn eigen cultuur, die toen Keltisch-Germaans was. Deze ontvreemding bereikte eeuwen later hoogtepunten met de "Heilige" Inquisitie en nog later met de kolonisatie. Met de kolonisatie werd een nieuwe stap gezet, de ontworteling werd geëxporteerd naar zowat de ganse wereld. Vandaag is dit vervangen door neo-kolonisatie.
Vandaag kunnen we de band met het vrouwelijke herstellen en zo ons zelf als heel, als geheel, als éénheid, als één met alles wat is, terug vinden.